06 UNZ POLIDA ISTORIA (Le Monsur dels aucels)

UNA   POLIDA   ISTORIA   (Lo Monsur dels AucèIs)   6

   Desempuèi qu' ai agut aquel "infarctus"-coma dison los metges-,cada jorn que Dieu fa, me cal marchar una ora de temps.Fa que sovent,a la meteissa ora per los metéîsses camins encontri totjorn las meteissas gents.En passant , se ditz totjorn quicòm:"fa fred…fa caud."               

Un  brave òme e una brava femna an un ostal plan polit sus la riba de l'Arièja al"Camin de

las Barracas"e cada matin apasturan  les aucèts.Les aucèIs ba sabon e se ba dison les unis als altres,e cada matin arriba de cada part un regiment d'aucèls;e dins le manjar i a sovent de

bonas causas,coma bocins de fruts confits dins Io sucre; mas ieu,quand passi demòra pus

que micalhas:tot çò, qu' i aviá de bon es manjat.Me vesent badalhar l'òme ,un brave tipe,cada còp m'auriá, tant plan. bathat un pauc de las bonas causas-jamai ai pas gausat ne_prendre: ieu,ai totjorn dejunat,mas los paures aucèIs ... se pót plan . que non

L'autre jorn,aquel brabe ôme me diguèt qu'anava far quatre-vints ans,le vint de genièr(janvier).Me botèri aquela novèla darrièr las aurelhas e preparèri aquela letra qu' es transcrita dejòs*'..Botèri la letra dins una envolopa ambe aquela adreça:

       A  I' ÒME dels AUCELS per sos QUATRE -VINTS ANS

Le dèz-e-nòu de Genièr,sens que me vejèsse,botéri la letra dins sa boita.

   MEILLEURS VOEUX

                          Al nom de totis les aucèls de Pàmias

                          Desiri per vos un bon anniversari

                               Seguit de fórça autris

                          Una bona santat,bon pè bon uèilh

                           Que volèm vos garda longtemps

                                Qu’avèm besonh de …

Un aucèl de passatge que vos vósplan de bonas causas         

Sulcóp l'ôme devinèt d'ont veniá la letra;e quand tornèriu passar per la carrièra, truquèt fòrt suls carrèuls de la fenèstra,obriguèt la pòrta per me far dintrar. Alavetz,vegèri sus uèlhs lusir de plaser,sarrè

Sulcôp t fòrt mas mans e me diguèt qu'aquela letra l'aviá monstrada a totis sus amics que n'èran estabosits! E aicí çò que me diguèt: Escotatz plan;aquò es polit coma un mèrle .

(es le cas)

"Los aucèIs de la vila de Pàmias conèisson pas le patès;mas urósament, arribèt un mèrle,vièlh coma Mathusalem,negre coma un tais,gras coma un monge;aquel mèrle veniá delà de San Ramon (San Ramon es una bòrda qu' es sus la montanha delà la rivièra). Aquel mèrle - aquò cresètz o se volètz - ieu o crèsi;qu'aquel ôme conèis los aucèls mai que vos e  ieu; aquel vièlh mèrle coneissià le patès e diguèt a totis los aucèles çà qu'èra arribat Qu'un ôme plan manhat,aviá desirat al nom de vosautres les Aucèls,un bon aniversari per los quatre-vints ans d' aquel brabe òme que cada jorn,vos balha tant de bonas causas .Alavetz, totis los aucèls levèron le cap e se botèron a brandinejar ,alatejar,randolejar,piular e cacalejar a tira qui pòt...!!!

            Aquò se passèt a Pàmias al mes de genièr de t'an 2000,

Al " Camin de las Barracas" .

Es  vertat que cal  pauc de causas per far plaser a las gents…e als aucèls !!

Se cada jorn,cadun fasiá quicòm per far plaser a qualqu'un! Entendriam pertot

que cacalejadisses…allòc que crits e trucs !

Pensatz en aqueïa paraula extraordinaria  de Nòstre Sénher::

"Tot çò  que fasètz al pus pichon de vosautres es a Nòstre Sénher que ba  fasètz"

Aqui vesètz la grandor d'un pichon gest d'amistat

Que manquatz pas jamai una ocasion, tant pichona siá ,de faire plaser a qualqu'un.

S'es un aucèl :se botara a piular e a brasilhar,

S'es  pas un aucèl :  sas aurelhas se quilharan

                                  sos uèlhs se botaran a lusir

                                        son còr s'esclatarà

                                             le vòstre se regaudirà

                                                  e Nòstre Sènher vos benesíra .

Cric-cric, cric- crac, mon conte es acabat

Lo 2 de Febrièr de l'an 2000.                                                             Le Ramon

Le Monsur se moriguèt,aneri al cementèri et botèri sul quasèrn :

   « Al Monsur dels Aucèls

            Que se l’emportan al cèl »

La siu femna quand me vegèt me fasèt dintrar en ço de siu per me remerciar.

UNA   POLIDA   ISTORIA   (Lo Monsur dels AucèIs)   6

   Desempuèi qu' ai agut aquel "infarctus"-coma dison los metges-,cada jorn que Dieu fa, me cal marchar una ora de temps.Fa que sovent,a la meteissa ora per los metéîsses camins encontri totjorn las meteissas gents.En passant , se ditz totjorn quicòm:"fa fred…fa caud."               

Un  brave òme e una brava femna an un ostal plan polit sus la riba de l'Arièja al"Camin de

las Barracas"e cada matin apasturan  les aucèts.Les aucèIs ba sabon e se ba dison les unis als altres,e cada matin arriba de cada part un regiment d'aucèls;e dins le manjar i a sovent de

bonas causas,coma bocins de fruts confits dins Io sucre; mas ieu,quand passi demòra pus

que micalhas:tot çò, qu' i aviá de bon es manjat.Me vesent badalhar l'òme ,un brave tipe,cada còp m'auriá, tant plan. bathat un pauc de las bonas causas-jamai ai pas gausat ne_prendre: ieu,ai totjorn dejunat,mas los paures aucèIs ... se pót plan . que non

L'autre jorn,aquel brabe ôme me diguèt qu'anava far quatre-vints ans,le vint de genièr(janvier).Me botèri aquela novèla darrièr las aurelhas e preparèri aquela letra qu' es transcrita dejòs*'..Botèri la letra dins una envolopa ambe aquela adreça:

       A  I' ÒME dels AUCELS per sos QUATRE -VINTS ANS

Le dèz-e-nòu de Genièr,sens que me vejèsse,botéri la letra dins sa boita.

   MEILLEURS VOEUX

                          Al nom de totis les aucèls de Pàmias

                          Desiri per vos un bon anniversari

                               Seguit de fórça autris

                          Una bona santat,bon pè bon uèilh

                           Que volèm vos garda longtemps

                                Qu’avèm besonh de …

Un aucèl de passatge que vos vósplan de bonas causas         

Sulcóp l'ôme devinèt d'ont veniá la letra;e quand tornèriu passar per la carrièra, truquèt fòrt suls carrèuls de la fenèstra,obriguèt la pòrta per me far dintrar. Alavetz,vegèri sus uèlhs lusir de plaser,sarrè

Sulcôp t fòrt mas mans e me diguèt qu'aquela letra l'aviá monstrada a totis sus amics que n'èran estabosits! E aicí çò que me diguèt: Escotatz plan;aquò es polit coma un mèrle .

(es le cas)

"Los aucèIs de la vila de Pàmias conèisson pas le patès;mas urósament, arribèt un mèrle,vièlh coma Mathusalem,negre coma un tais,gras coma un monge;aquel mèrle veniá delà de San Ramon (San Ramon es una bòrda qu' es sus la montanha delà la rivièra). Aquel mèrle - aquò cresètz o se volètz - ieu o crèsi;qu'aquel ôme conèis los aucèls mai que vos e  ieu; aquel vièlh mèrle coneissià le patès e diguèt a totis los aucèles çà qu'èra arribat Qu'un ôme plan manhat,aviá desirat al nom de vosautres les Aucèls,un bon aniversari per los quatre-vints ans d' aquel brabe òme que cada jorn,vos balha tant de bonas causas .Alavetz, totis los aucèls levèron le cap e se botèron a brandinejar ,alatejar,randolejar,piular e cacalejar a tira qui pòt...!!!

            Aquò se passèt a Pàmias al mes de genièr de t'an 2000,

Al " Camin de las Barracas" .

Es  vertat que cal  pauc de causas per far plaser a las gents…e als aucèls !!

Se cada jorn,cadun fasiá quicòm per far plaser a qualqu'un! Entendriam pertot

que cacalejadisses…allòc que crits e trucs !

Pensatz en aqueïa paraula extraordinaria  de Nòstre Sénher::

"Tot çò  que fasètz al pus pichon de vosautres es a Nòstre Sénher que ba  fasètz"

Aqui vesètz la grandor d'un pichon gest d'amistat

Que manquatz pas jamai una ocasion, tant pichona siá ,de faire plaser a qualqu'un.

S'es un aucèl :se botara a piular e a brasilhar,

S'es  pas un aucèl :  sas aurelhas se quilharan

                                  sos uèlhs se botaran a lusir

                                        son còr s'esclatarà

                                             le vòstre se regaudirà

                                                  e Nòstre Sènher vos benesíra .

Cric-cric, cric- crac, mon conte es acabat

Lo 2 de Febrièr de l'an 2000.                                                             Le Ramon

Le Monsur se moriguèt,aneri al cementèri et botèri sul quasèrn :

   « Al Monsur dels Aucèls

            Que se l’emportan al cèl »

La siu femna quand me vegèt me fasèt dintrar en ço de siu per me remerciar.